Psy

Maltańczyk

 

Maltańczyk
Maltańczyk
Inne nazwy	Bichon Maltiase, Maltese
Kraj patronacki	Włochy
Wymiary
Wysokość	21 - 25 cm(pies)[1] 20 - 23 cm (suki)[1]
Masa	od 3 do 5 kg[1]
Klasyfikacja
FCI	Grupa IX, Sekcja 1, nr wzorca 65
AKC	Toy
ANKC	Grupa 1 (Toys)
CKC	Grupa 5 - Toys
KC(UK)	Toy
NZKC	Toy
UKC	Companion Breeds

 

Maltańczyk - nazwa oryginalna: Maltese - jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa^], zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych w podsekcji biszony. Typ lisowaty^].

Spis treści

Rys historyczny[edytuj]

Jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była

KC(UK)
NZKC	Toy
U

 

Maltańczyk - nazwa oryginalna: Maltese - jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa^[2], zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych jednoznaczna. Rasa ta pochodzi z wyspy Meledy (Kalimachos w 230 p.n.e. pisał o niej jako o wyspie Melitaeus), znajdującej się na Morzu Śródziemnym, a uznanej mylnie za Maltę. Według Strabona psy te w starożytności zamieszkiwały Maltę, która kiedyś nazywała się Melita.

Szata i umaszczenie

Włos u maltańczyków jest długi i biały, prawie wcale nie jest gubiony.

Zdrowie i pielęgnacja

Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa^[1] i pielęgnacji oczu.

Zachowanie i charakter

Maltańczyk jest psem towarzyskim i łatwym do ułożenia, aktywnym - lubiącym zabawę, nadaje się do udziału w agility. Toleruje osoby mu nieznane. Posiada wysoki stopień posłuszeństwa oraz szybko się uczy. Przeciętna długość życia u maltańczyków wynosi 14 do 16 lat.

 

King charles spaniel

King charles spaniel
King charles spaniel o umaszczeniu typu black & tan
Inne nazwy	English Toy Spaniel
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Wymiary
Wysokość	26–32 cm
Masa	3,6 – 6,3 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa IX, Sekcja 7, nr wzorca 128
AKC	Toy
ANKC	Grupa 1 (Toys)
CKC	Grupa 5 (Toys)
KC(UK)	Toy
NZKC	Toy
UKC	Grupa 8 – Companion Dog
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC

King charles spaniel – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji angielskich spanieli do towarzystwa. 

Rys historyczny

Rasa wywodzi się prawdopodobnie z Chin lub z Japonii. W XIV wieku dotarła do Anglii. Do XIX wieku był wykorzystywany w polowaniach na bekasy. W obecnej postaci pies tej rasy był znany od połowy XIX wieku. Rasa ta znalazła uznanie wśród takich osobistości jak: Karol I, Maria I Stuart i Karol II Stuart, którzy przyczynili się do rozpropagowania tej rasy jak i rasy blisko spokrewnionej – cavalier king charles spaniela.

Szata i umaszczenie

U psów tej rasy rozróżnia się cztery odmiany umaszczenia:

• prince charles (tricolor)
• black & tan (czarne z podpalaniami)
• blenheim (rude łaty na białym tle maści)
• ruby (całkowicie kasztanowa maść)

Budowa

Kufa jest bardziej spłaszczona niż u cavalier king charles spaniela.

 

Golden retriever

Golden retriever
Golden retriever
Inne nazwy	Yellow retriever, Russian Retriever
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Wymiary
Wysokość	56 - 61 cm (psy), 51 - 56 cm (suki)
Masa	29 - 40 kg (psy), 24 - 29 kg (suki)
Klasyfikacja
FCI	Grupa VIII, Sekcja 1, nr wzorca 111
AKC	Sporting
ANKC	Grupa 3 - Gundogs
CKC	Grupa 1 - Sporting Dogs
KC(UK)	Gundog
NZKC	Gundog
UKC	Grupa 4 - Gun Dog
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) •NZKC • UKC

Golden retriever - 2 letnia suka.

Golden retriever - 2 letni pies.

Golden retriever - sześciotygodniowe szczenię.

Golden retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty.

Pomnik Szczęśliwego Psa w Warszawie, do którego pozował pies tej rasy

Początkowo wyhodowana do udziału w polowaniach, rasa ta stała się popularną rasą psów rodzinnych. Rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii (Szkocja), została wyhodowana pod koniec XIX wieku. Prawdopodobnie goldeny zostały wyhodowane przez lorda Dudleya Mjoribanksa. W 1858 r. lord miał obejrzeć przedstawienie rosyjskiej grupy cyrkowej, którego główną atrakcją były pokazy kilku owczarków o żółtawej maści. Urzeczony ich umiejętnościami lord odkupił je i przywiózł do swojej posiadłości - i to one miały być przodkami goldenów. Chociaż historię tę często się przytacza gdy mowa jest o początkach rasy, większość kynologów uważa ją za mało prawdopodobną. Owczarki charakteryzują się zupełnie innymi cechami niż psy myśliwskie. Związek z tą opowieścią ma jedynie to, że pierwsze goldeny pojawiły się na wystawie pod nazwą rosyjskich retrieverów.

Inne źródła podają, że rasę tę wyodrębnił w XIX wieku lord Tweedmouth^[2]. Istnieje także teoria, według której skrzyżowano żółtego retriwera gładkowłosego o imieniu Nous z suką tweed water spaniela i otrzymano cztery, żółte szczenięta.

Następnie w celu uszlachetnienia rasy skojarzono je z czarnymi wavy coated retrieverami (obecnie znanymi jako flat coated retrievery), seterami irlandzkimi i prawdopodobnie z bloodhoundami. Nowa rasa tak przypadła do gustuangielskim hodowcom, że postanowili ją rozpowszechnić.

Do 1913 roku psy te były rejestrowane pod nazwą złocisty flat coated (gładkowłosy). Później zaczęto je nazywać żółtymi (yellow) lub złocistymi (golden) retrieverami. Obecna nazwa obowiązuje od 1920 r. Określenie "golden" związane jest z kolorem sierści. Nazwa "retriever" pochodzi od angielskiego czasownika "to retrieve", który oznacza odzyskiwać/przynosić. W latach 60. XX wieku brytyjski związek kynologiczny uznał księgi hodowlane LordaMarjoribanksa za dowód pochodzenia rasy.

Użytkowość

Golden retriever jest psem myśliwskim. Obecnie najczęściej jest psem towarzyszącym i ze względu na usposobienie - psem rodzinnym. Psy tej rasy są często szkolone na przewodników niepełnosprawnych,terapeutów, a z uwagi na doskonały węch - jako psy policyjne (wyszukiwanie narkotyków) oraz ratownicze. Sprawdzają się także w psich dyscyplinach sportowych np. agility, obedience.

Zachowanie i charakter

Psy charakteryzują się inteligencją i posłuszeństwem oraz łagodnym charakterem, rzadko szczekają. Golden retrievery są energiczne, wytrzymałe i aktywne. Szybko przywiązują się do właściciela. Towarzyskie potrzebują bliskiego kontaktu z członkami rodziny, dobrze tolerują inne zwierzęta w domostwie. Ze względu na swój karny i łagodny charakter, sprawdzają się jako towarzysze osób starszych i dzieci. Nazwa psa nawiązuje do doskonałych umiejętności aportowania: golden retriever w wolnym tłumaczeniu oznacza "złoty aporter".

Wygląd

Szata, umaszczenie i budowa ciała

Golden retriever występuje w dwóch liniach hodowlanych, które różnią się od siebie pod względem wyglądu. Linia Angielska (Europejska). Psy z tej linii mają jasne kremowe umaszczenie lub jasno złote. Sierść ich jest prosta bądź falowana.

Linia Amerykańska. Psy pochodzące z USA mają barwę od złotej aż po czekoladową, rzadko brązową, lecz nigdy nie mahoniową. Sierść może być prosta lub falowana. Budowa ich ciała jest znacznie delikatniejsza i smuklejsza od ich europejskich kuzynów i w Europie przez niewykwalifikowane oko bywają mylone z Seterami Irlandzkimi.

Zdrowie i pielęgnacja

Tak aktywny pies potrzebuje sporej dziennej dawki ruchu (ok. 2-godzinnej). Wymaga regularnego wyczesywania oraz specjalnej uwagi w pielęgnacji uszu (są podatne na zapalenia).

Najczęstsze choroby

• Stawy
  • Dysplazja bioder
  • Dysplazja łokci
  • Zapalenie wiązadeł

• Oczy
  • PRA - postępujący zanik siatkówki
  • Katarakta
  • Dysplazja siatkówki
  • Zapalenie powieki
  • Dystrofia rogówki

• Uszy
  • zapalenie uszu
  • parwowiroza

Nowofundland
Nowofundland na Krajowej Wystawie Psów Rasowych w Rybniku-Kamieniu
Inne nazwy	ang. newfoundland, wodołaz, nowofunland, nowofunlandczyk
Kraj pochodzenia	Kanada
Wymiary
Wysokość	Pies: 71 cm, suka: 66 cm
Masa	Pies: 60–70 kg, suka: 45–55 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa II, sekcja 2, wzorzec nr 50
AKC	Working
ANKC	Grupa 6 (Utility)
CKC	Grupa 3 – Working Dogs
KC(UK)	Working
NZKC	Utility
UKC	Guardian Dogs
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC

Nowofundland – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana na Nowej Fundlandii w Kanadzie – stąd jej nazwa. Początkowo użytkowana była przez rybaków jako pies pociągowy, a współcześnie jako pies-towarzysz i pies ratowniczy

Rys historyczny

Według aktualnego stanu wiedzy rasa pochodzi z Nowej Fundlandii i powstała w wyniku krzyżówek psów zamieszkujących wyspę Indian Beotuk z dużymi psami do polowań na niedźwiedzie, które na wyspę przywieźli około 1100 roku Wikingowie. Za protoplastę nowofundlandów uważana jest wymarła już rasa o nazwie St. John's dog. Rasę ukształtowała zapewne także domieszka krwi ras psów przywiezionych z Europy przez rybaków (nie wyklucza się udziału ras hiszpańskich) – jednakże podstawowe cechy rasy pozostały niezmienione i już od około roku 1600 można mówić o dużej stałości rasy – zarówno z punktu widzenia morfologii, jak i użytkowości (cechy charakteru). Dzięki temu nowofundland jest odporny na wpływ nawet bardzo surowych warunków klimatycznych – w tym zwłaszcza przy pracy w wodzie.

Początkowo hodowano je w dwóch podstawowych odmianach barwnych: łaciate i jednobarwne. Z jednobarwnych ustaliły się czarna i brązowa, a z łaciatej powstał landseer.

Klasyfikacja

W klasyfikacji FCI rasę zaliczono do grupy II (Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła), do sekcji 2 – molosy w typie górskim.

Wpisany do wzorców ras pod numerem 50 (ostatnie zmiany we wzorcu pochodzą z 29 października 1996). Nowofundlandy nie podlegają próbom pracy (do uzyskania praw hodowlanych lub championatu międzynarodowego nie są wymagane wyniki konkursów lub zawodów).

Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, rasa należy do grupy psów pracujących Typ dogowaty.

Wrażenie ogólne

Nowofundland to pies masywny i muskularny, o długiej i gęstej szacie, cechujący się dobrą kondycją ruchową, elastycznością i swobodnymi ruchami.

Zgodnie z obecnie obowiązującym w FCI wzorcem rasy, za istotne proporcje uważana jest sylwetka w obrysie prostokąta (wysokość psa jest niższa niż jego długość) – nieco dłuższego u suk, aniżeli u samców; tułów zwarty; głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.

Podstawowe cechy anatomiczne rasy

• Głowa: Masywna, przy czym u suk nieco lżejsza, niż u samców;
• Mózgoczaszka:
  • Czaszka: Kość ciemieniowa szeroka i lekko wysklepiona; kość potyliczna mocno rozwinięta.
  • Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale nigdy ostro.

Głowa

• Trzewioczaszka:
  • Nos: Duży, dobrze pigmentowany, nozdrza dobrze rozwinięte; czarny u psów czarnych i biało czarnych, brązowy u psów brązowych.
  • Kufa: o graniastym kształcie, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona fałd; kąciki wargowe widoczne, lecz nie przesadnie zaznaczone.
  • Fafle: Miękkie.
  • Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
  • Oczy: niewielkie, osadzone umiarkowanie głęboko lecz szeroko; trzecia powieka nie powinna być widoczna; ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, u brązowych dopuszczalne nieco jaśniejsze.
  • Uszy: nieduże, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych końcach, osadzone daleko w tyle głowy i do niej przylegające; przy mierzeniu koniec ucha winien u dorosłego psa sięgać do wewnętrznego kącika oka.
• Szyja: Mocna i muskularna; znaczne podgardle niewskazane.
• Tułów: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.
  • Górna linia: Pozioma, prosta i stabilna.
  • Grzbiet: szeroki.
  • Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione.
  • Zad: Szeroki, kąt spadku około 30 stopni.
  • Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, żebra dobrze wysklepione.
  • Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, podkasanie niewskazane.

Nowofundland – szczenię

Kończyny:

• Przednie: Proste i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w stępie i w wolnym kłusie.
  • Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, ustawione wyraźnie ukośnie.
  • Łokcie: Przylegające.
  • Śródręcze: Nieznacznie nachylone.
  • Łapy: Duże lecz proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, palce mocne i ściśle do siebie przylegające, połączone błoną.
• Tylne:
  • Miednica: mocna, szeroka i długa.
  • Uda: Szerokie i muskularne.
  • Kolana: Dobrze kątowane.
  • Podudzie: Mocne i dość długie.
  • Stawy skokowe: Stosunkowo krótkie, ustawione bardzo nisko, rozstawione szeroko i równolegle do siebie.
  • Łapy: Mocne i zwarte.
• Ogon: O szerokiej i mocnej nasadzie, sięgający do pięty lub nieco poniżej; noszony w linii poziomej, w spoczynku zwisający, pokryty gęstym włosem.
• Chody: Długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych; nieznaczne kołysanie grzbietem jest naturalne; przy przyspieszaniu kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.

Szata

• Włos: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywy umiarkowanej długości i prosty bez loków (bywa lekko falisty). Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem; włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny; pióra na przednich i portki na tylnych kończynach.
• Umaszczenie: Czarne, biało-czarne i brązowe
  • Czarne; czasami występują białe znaczenia na piersi, palcach lub na końcu ogona;
  • Biało-czarne, preferowane przez hodowców rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa, odcięta białą kryzą od reszty, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona – pozostała część ciała biała, może mieć jednak minimalne czarne nakrapianie (lepiej żeby go nie było) (uwaga: klasyfikacja FCI odróżnia biało-czarnego nowofundlanda od przypominającego go biało-czarnego landseera ect, stanowiącego odrębną rasę, nie uznawaną przez wiele organizacji kynologicznych).
  • Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu;
  • Stalowe (niebieskie), biało-brązowe, dropiate – występują, lecz nie są uznawane przez wzorzec FCI (psy o takim umaszczeniu w FCI nie uzyskują praw hodowlanych).

Wielkość

Średnia wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 71 cm, a dla dorosłej suki 66 cm. Przeciętna masa ciała psa to około 68 kg, a suki – około 54 kg.

Zachowanie i charakter

Nowofundland uważany jest za jedną z najbardziej przyjacielskich ras – znany jest ze swojej życzliwości, delikatności i łagodności – zwłaszcza w stosunku do ludzi. Wraz z landseerem były tematem pojawiającym się w twórczości malarzy i poetów. Opiekuńczość ich została spopularyzowana m.in. w postaci suki nowofundlandki o imieniu Nana w powieści Jamesa M. Barrie Piotruś Pan.

Użytkowość

Nowofundlandy lubią pływać i wyciągać z wody wszystko, co znajdą. Wyciągają z wody każdego, nawet wbrew jego woli.

Nowofundland bardzo lubi wodę, doskonale pływa. Początkowo pomagał rybakom przy wyciąganiu sieci na ląd oraz ciągnięciu łodzi. Obecnie jest to pies ratowniczy pracujący w ratownictwie morskim, jak również pies zaprzęgowy używany do transportu ciężkich ładunków (obecnie wyłącznie sportowo) oraz pies-towarzysz. Nowofundlandy i landsery uratowały wielu tonących ludzi.

Zdrowie i pielęgnacja

Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka, często tragicznego w skutkach. Oczekiwana długość życia wynosi 11 lat.

Labrador retriever

Labrador retriever
Para labradorów o umaszczeniu czekoladowym
Inne nazwy	Labrador Retriever (według nomenklatury FCI i ZKwP), dawniej pies św. Jana
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Kanada
Wymiary
Wysokość	56 – 63 cm (psy), 54 – 60 cm (suki)
Masa	29,5 – 36 kg (psy), 25 – 32 kg (suki) (Uwaga: wagę podano w/g wzorca AKC; wzorzec FCI nie podaje wagi)
Klasyfikacja
FCI	Grupa VIII, Sekcja 1, numer wzorca 122
AKC	Sporting
ANKC	Grupa 3 (Gundogs)
CKC	Grupa 1 – Sporting Dogs
KC(UK)	Gundog
NZKC	Gundog
UKC	Grupa 4 – Gun Dog
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) •NZKC • UKC

Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty.

Podobnie jak nowofundland i landseer rasa pochodzi z południa Nowej Fundlandii. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Nazywane były psami św. Jana . Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1820 lord Malmesbury (błędnie nazywając je "psami z Labradoru"), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski.

Wygląd

Wzorzec rasy

Labrador o umaszczeniu czarnym

Głowa labradora o umaszczeniu biszkoptowym

• Oczy: Średniej wielkości; o inteligentnym, łagodnym wyrazie; brązowe lub orzechowe.
• Uszy: Niezbyt duże ani ciężkie, przylegające ściśle do głowy, osadzone dość daleko z tyłu.
• Zgryz: Szczęka i zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tj. górny rząd siekaczy przykrywa rząd dolny, stykając się z nim.
• Szyja: Gładka, mocna, osadzona w poprawnie ustawionych łopatkach.
• Kończyny przednie: Łopatki długie, ustawione ukośnie. Kończyny przednie o mocnym kośćcu, od łokcia do podłoża proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku.
• Tułów: Klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Szerokie, silne, mocne lędźwie.
• Umaszczenie:
  • czarne
  • biszkoptowe (w odcieniach od jasnokremowego do ogniście rudego)
  • czekoladowe/wątrobiane (występujące najrzadziej)
• Sierść: Cecha charakterystyczna; krótka, gęsta, przylegająca, niefalista, twarda w dotyku. Nieprzepuszczający wilgoci podszerstek.
• Łapy: Okrągłe, zwarte; dobrze wysklepione palce i poprawnie rozwinięte opuszki.
• Ogon: Cecha charakterystyczna; bardzo gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, średniej długości, bez "pióra", pokryty krótkim, grubym, gęstym włosem.
• Kończyny tylne: Zad dobrze wykształcony, nieopadający w kierunku ogona; dobrze kątowane stawy skokowe, krowia postawa w najwyższym stopniu niepożądana.
• Wrażenie ogólne: Mocnej budowy, zwarty, bardzo aktywny; szeroka czaszka, klatka piersiowa dobrze rozwinięta, żebra dobrze wysklepione, lędźwie i kończyny tylne mocne i szerokie.

Zachowanie i charakter

Labrador retriever to rasa psów żywiołowych, skorych do zabawy, także z innymi psami. Stworzone do pracy w wodzie i aportowania potrzebują bezpośredniego kontaktu w pracy z człowiekiem. Dobrze tolerujący dzieci i cierpliwy w kontaktach z nimi.

Zdrowie i pielęgnacja

Trzeba zapewnić mu odpowiednią do jego potrzeb dawkę codziennego ruchu. Niespełnienie tego warunku prowadzi do otyłości powodującej choroby stawów, a także nadpobudliwości oraz przyczynia się do wielu niepożądanych zachowań. Psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka.

Użytkowość

Pierwotnie był użytkowany jako pies myśliwski, aportujący postrzałki, głównie ptaki. Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim do myśliwego.

Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, nie związanych z łowiectwem, takich jak:

• psy ratownicze (gruzowiskowe, lawinowe i do ratownictwa wodnego),
• przewodnicy ociemniałych,
• psy rodzinne, sprawdzające się także w sportach kynologicznych,
• psy wykorzystywane w terapii chorych,
• psy policyjne wykorzystywane do wykrywania narkotyków,
• psy wykorzystywane przez straż pożarną do wykrywania miejsc podpaleń.
• psy wykorzystywane przez Służbę Celna do wykrywania wyrobów tytoniowych, narkotyków

Popularność

Według liczby psów oficjalnie zarejestrowanych w organizacjach kynologicznych labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii, USA i Polsce.

Cavalier king charles spaniel

Cavalier king charles spaniel
Cavlier king charles spaniel o umaszczeniu blenheim
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Wymiary
Wysokość	ok. 35 cm
Masa	4,4–8,8 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa IX, Sekcja 7, nr wzorca 136
AKC	Toy
ANKC	Grupa 1 – (Toys)
CKC	Grupa 5 – (Toys)
KC(UK)	Toy
NZKC	Toy
UKC	Grupa 8 – Companion Dog
Wzorce rasy
FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) •NZKC • UKC

Cavalier king charles spaniel – rasa psów, należąca do IX grupy FCI psów ozdobnych i do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji siódmej – angielskie spaniele do miniaturowe. Typ wyżłowaty.

Przodkami tych psów były płochacze francuskie i hiszpańskie. W XVI wieku cavaliery cenione były we Francjigłównie przez Henryka III, a później przez Ludwika XIV. W Anglii znane były w kręgach arystokracji jako psy do towarzystwa. Rasa ta znalazła uznanie wśród takich osobistości jak: Karol I i II, od którego wzięła się nazwa rasy, hodowali je także wcześniej: Henryk VIII, Elżbieta I oraz Maria Stuart.

Wygląd

Budowa

• Głowa i czaszka: czaszka prawie płaska między uszami. Płytki stop. Długość kufy od stopu do czubka nosa około 4 cm. Nozdrza czarne, dobrze rozwinięte, bez niedopigmentowanych plam. Kufa zwężająca się. Wargi dobrze rozwinięte, ale nie obwisłe. Twarzoczaszka dobrze wypełniona pod oczami. Niepożądana jakakolwiek tendencja do wąskiej kufy (bekasi pysk).
• Oczy: duże, ciemne, okrągłe lecz nie wyłupiaste, szeroko rozstawione.
• Uszy: długie, wysoko osadzone, mocno opiórowane.
• Pysk: szczęka i żuchwa mocne z doskonałym zgryzem nożycowym tj. górne zęby ściśle zachodzące na dolne, ustawione prostopadle do szczęki i żuchwy.
• Szyja: umiarkowanej długości, nieco łukowata.
• Kończyny przednie: umiarkowanie rozwinięta klatka piersiowa, dobrze kątowane łopatki, kończyny proste z umiarkowanym kośćcem.
• Kończyny tylne: nogi o umiarkowanie mocnym kośćcu, dobrze kątowany staw kolanowy – bez tendencji do postawy krowiej lub sierpowatego postawienia kończyn.
• Łapy: zwarte , wysklepione i mocno owłosione.
• Ogon: długość ogona w proporcji do ciała, dobrze osadzony, noszony wesoło lecz nigdy zbytnio powyżej linii grzbietu.
• Tułów: krótki, zwarty, dobrze ożebrowany. Grzbiet prosty.
• Ruch: swobodny, elegancki z mocną akcją kończyn tylnych. Kończyny przednie oglądane z przodu i z tyłu poruszają się równolegle.

Szata i umaszczenie

Cavalier tricolor - umaszczenie głowy.

• Szata jest długa i jedwabista, zupełnie bez loków. Lekka falistość dopuszczalna. Obfite pióra. Zupełnie nietrymowana.

• Uznane umaszczenia:

1. Blenheim: głęboki kasztanowo-rudy kolor łat równomiernie rozmieszczonych na perłowobiałym tle. Znaczenia na głowie symetryczne z miejscem między uszami na wysoko cenioną plamę (znaczenie) w kształcie rombu (jest to charakterystyczna cecha rasy).

2. Tricolor (trójkolorowe): czarne i białe łaty równo rozmieszczone z podpalanymi znaczeniami nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na wewnętrznej stronie kończyn i spodzie ogona. Jakiekolwiek inne kolory lub rozkład barw w najwyższym stopniu niepożądane.

3. Black and tan (czarne podpalane): kruczoczarne tło z podpalaniem nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na klatce piersiowej i pod spodem ogona. Podpalanie powinno być w żywym odcieniu. Białe znaczenia niepożądane.

4. Ruby (rubinowy): jednolity kolor głęboko czerwony. Białe znaczenia niepożądane.

Zachowanie i charakter

Żywy i wesoły, pełen wdzięku, lubiący zabawę, przywiązany do członków rodziny, pozbawiony lęku i agresji, przyjacielski. Wykazuje się zachowaniami prospołecznymi wobec psów oraz innych zwierząt domowych. Cavaliery to psy uległe, potrzebują odpowiedniej dawki ruchu.

Użytkowość

Współcześnie cavalier king charles spaniel jest hodowany w celach reprezentacyjnych. Wykorzystuje się także go w terapii chorych. Nadaje się do psich sportów tj. mini agility. Dawniej używany do polowań. Teraz jest psem głównie do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja

Regularnie należy kontrolować stan wrażliwych oczu (tendencje do obfitego łzawienia) i uszu. Wymaga częstego czesania. Sierści się nie podcina.

Ciekawostki

Odkąd w 1973 roku najpiękniejszym psem spośród wszystkich ras na prestiżowej wystawie Cruftsa został cavalier king charles spaniel, rasa ta stała się w Anglii oraz poza jej obszarem jedną z najpopularniejszych ras do towarzystwa.